Bizim toplumumuzda bir insanın geçmişi fazlasıyla sorgulama gibi bir özellik var maalesef. Özellikle o insan hayatına kaldığı yerden devam edip, kendini geliştirmekle meşgul ise daha cok eleştiri yağmuruna tutuluyor. Bunu da kendi çevresinde yapan çok. “Ben onun geçmişini de iyi biliyorum, o öyle biri bu böyle biri” diyerek o insanın olmadığı ortamlarda arkadan konusacak kadar art niyetli olabiliyor.

Oysaki ; “o insanı daha cok sahiplenmemiz gerekmiyor mu ya da o kişiyi topluma kazandırmak icin daha ne yapılır, nasıl adımlar atariz?.” Sorarak yol haritası çizebiliriz.

Kolay olanı eleştiri, zor olan adim atmak aslında. Maalesef ki biz toplum olarak hep başkaları yapsin biz yararlanan olalım istiyoruz.

Geçmişinden ders almış, hatalarını telafi eden, kendine yatırım yapan, toplumda var olma mücadelesi veren kişilere; saygılı, hoş görülü olmamiz gerekiyor. O insani kırmak, incitmek, üzmek bizim haddimize değil.

Biraz agir bir söz olacak belki ama … Öyle ki Üstad Necip Fazıl Kısakürek bu konuyla ilgili şunu söylemiş. “Ben geçmişimi dürdüm, büktüm ve kaldırıp çöpe attım, bu çöpleri ise ancak; kediler ve köpekler karıştırır!” Demiş.