OY'un kıymetini rahmetli Necmettin Erbakan'dan öğrendim.

90'lı yıllardı, can kulağı ile dinledim.

"Gençler, oy istemek için meyhaneye de gireceksiniz, gazinoya da. Delinin de oy'u bir tane, Veli'nin de." demişti.

O zaman anladım ki, siyaset denilen sistemin özü oy almaktan geçiyor.

"OY'UN BÜYÜK" ve "BİR OY’UN VAR" siyasi öykü kitaplarının yazarı olarak, OY'un ne olup olmadığını bizzat yaşadım. Yetmedi araştırdım. Okudum, sordum, soruşturdum.

Nerde OY varsa, pür dikkat gözledim.

Gördüm ki, OY dediğimiz şey, değişik bir şey.

Duruma göre değişir. Her seçimde farklı farklı gerekçelerle verilir.

Standart seçmene göre;

Akrabaya, komşuya, arkadaşa verilir. Etnik aidiyet nedeniyle, kendi milletinden olan tercih edilir.

Taraf olan seçmene göre;

İdeolojisini taşıyan partiye, geleceğe güven verene, verilir.

Mütedeyyin seçmene göre;

Gönlünde yer edene, başarı hikayesi olana,

umut verene, projeleri ile hizmet etmeyi bilene verilir.

Kızgın seçmene göre;

Seçilmesini istemediği adayın en yakın rakibine verilir.

Velhasıl oy, toplumun geleceği, insanlığın zerafeti, siyasetin ziyafetidir.

Herkes bilir ki, seçim demokrasi şölenidir. Bu şölende ev sahibi ise millettir.

Tarihte 17 devlet kurmuş olan bu kadim millet işini iyi bilir.

Seçim sürecinde aklıyla dalga geçenlerin, sandıkta aklını alır.

İşin ÖZÜ,

Düzce seçmeni;

Çalışan, yatırım yapan, yetimin hakkını koruyan, ayırım yapmadan gönüllerde taht kuranlar ile, Düzce'yi, Düzceliyi tanımayan, bile bile yalan söyleyen, Nurcan'dan oy isteyenleri, içine edip kuzu kuzu terk ettikleri makama tekrar talip olanları ayırt edebilecek ferasete sahiptir.

Kalın sağlıcakla...