Annesinin emek ve sevgisi ile engelleri aşıp hayatı engelsizce yaşayan şanslı çocuklarımız, sonsuz sevgiyi çocuklarımız sayesinde tatmayı nasip edilmiş şanslı anneleriz biz.

         Bu hayatta savaşınız mücadeleniz öyle güzel ki biz anneler olarak  sadece şahitlik ediyoruz.

 Bir gün hiç unutmuyorum.. kızımla beraber film izliyorduk. Birden bire "Bensiz olmaz dimi anne" söyledi. Tabi ki olmaz dedim. Sensiz olmaz.. Çünkü verdiği savaş öyle mucizeydi ki.. Ben isyan edersem Rabbimin gücüne gidicek Nildem’e de haksızlık etmiş olacaktım. Kızıma adanmışlığımda tek başıma imiş bu dünyada. Mücadelemiz iki kişilik devam ediyor ama öyle güzel devam ediyor ki.. Sabretmenin sevgimin meyvelerini topluyorum artık. En iyi yol arkadaşım..

  Kimine göre omuzumuzda ki yük cok ağır, biz annelere göre de kıymetli ve çok kutsal.. Hep diyoruz ki evlatlarımıza. Eksik olmayın çünkü varlıklarınız çok güzel.. Biz anneler ilk doğum yaptığımızda aldığımız eğitimlerde "insanlar bir çocuk büyütürken sizler bir değil dokuz çocuk büyütüyor gibi olacaksınız söylediler. "Tabi bize ne söylemek istediler anlamadık o an gözümüzdeki yaşları silerken. Biz ne yapacağız şimdi yabancı şehirde kızımla tek başıma.. Bundan sonraki hayatımızda ne yaşayacaktım, kızıma ne olacak, başına neler gelecek yaşayacak mı ? Acı çekiyor mu? Allahım kızıma bana yardım et, bana bağışlarmısın kızımı lütfen. Beni tek başıma bırakma ne olur diye hep dua ettiğimi hatırlıyorum. Anne olunca anlarsın" söylerlerdi hep. Öyle bir anne oldum ki yaşadıklarımdan ne anladığımı anlatırsam yürekler dayanmaz. Tekrar dünyaya gelmiş olsam Rabbime yalvarırım kızımı tekrar bana verir misin  diye…!

  Yıllar önce kızım için hastanede yatıyorduk. Ben birden bire rahatsızlandım. Tabi kızım beni bırakır mı? “Acil”e oda geldi benimle. Tekerlekli sandalyede refakatçi cok az görülüyor ve insanlara imkansız gibi geliyor biliyorum. Öyle değil biliyormusunuz. Özel gereksinimli insanlar annelerine arkadaşlarına cocuklarına bakmak için refakatçi olabilirler.. KIZIM gibi. Lütfen bunu anlamak çok zor olmamalı.. Yeterki koşullarınızı daha uygun yaparsanız bizlere bu konuda engel olmazsanız.. İşte o zaman görün tekerlekli sandalyede neler başardıklarını..! Güzel insanlarımızın sadece evlerinde yaşadıklarını düşünen zihniyet artık kalmasın istiyoruz.

  Hadi dürüst olalım, çocuklarınızla yolda yürürken, karşıdan gelişimi farklı gelişen çocuklarımızı gördüğünüzde tepkiniz nasıl olurdu? Kendi cocuğunuzun "aaaaaa anne bu çocuk niye tuhaf, başı neden büyük, neden hala yürüyemiyor, ağzından bir şeyler akıyor anneeee, gibi gibi" sormaları, sizlerin de kafasını çevirip sözde cocuğunuz korkmasın psikolojileri bozulmasın diye oradan uzaklaştırmasına tercih ediyorsunuz değil mi? Yapmayın lütfen..

   Dili dini ırkı engelli engelsiz  bu çocuklar bizim sizlerin.. Ne olursa olsun dünya üzerindeki tüm çocukların özgüven başarı mutlu dışlanılmayan huzur içinde sevginin ve sağlığın bol olduğu bir dünya olsun dileğimiz…