Ve... Bir gün herkes anlar, anne babanın kıymetini.. Ama gidince, ama bitince, ama ölünce.. Kısaca iş işten geçince.

   İnsanın derdi ne kadar büyük olursa gülüşleri o kadar sıcak olurmuş Huzur evindeki yaşlılarımız gibi. O dertler güzelleştirirmiş onların yüreğini.. Hepsinin gülüşlerinin sıcaklığını hissettim anladım ki dertleri çook, sanki üzüntüleriyle özlemleriyle güzelleşmişler.

  Yaşlılarımızın ellerinden öperken sarılırken eksik olmayın diyelim.. Ne güzel bir ifade değil mi? Eksik olmayın çünkü varlığınız çok güzel..

  Kaç anne babamız duygularını haykırmak istiyordur. Sessiz çığlıklarıyla doludur o huzursuz odalar. Adına huzur evi demişler, bence oraya Yaşlılarımızın özlemleriyle akan gözyaşlarıyla huzur hiç uğramadı ki. Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık bir yerlere. Onları nimet bilirdik. Evimizin baş köşesinde otuttururduk ki  onların suyu yüzü hürmetine  bilirdik ki evlerimiz bereketlenirdi.

  Ah evladım ah...Sen beni buraya yatırmadan önce ne hayallerim vardı benim torunlarımı severim oynarım diye... Anne bir şeye ihtiyacın var mı? Sırtıma yastık koyan tırnaklarımı kesen, anne ilaçlarını getireyim mi diyen bir evlat... Biliyor musun kızım şimdi tırnaklarımı kesiyorlar kanatıyorlar acıttıklarını bilmezsin tabi. Bir kere ziyaretime gelmedin ki, Torunlarımı tanımadım. Ben kendimi artık anne gibi hissetmiyorum... Annaneliğimi tadamadım... atılmış eskimiş bir eşya gibi cok kırgınım sana cok.

  Beni buraya bıraktığın gün anneler günüydü. Hatırlıyor musun? O günden beri anneler gününde yüreğim acıyor be kızım. Sen küçük bir çocuktun . Sana kıyıp bir yerlere bırakmazdım. Öyle savunmasız masumdun ki. Şimdi sen beni tanımadığın insanlara bu soğuk odalara teslim ettin. Nasıl kıydın bana evladım. Oysaki ben Hiç kimseye senin çocuğun cok yaramaz diye söyletmezdim. Biliyor musun kızım geçen gün hastabakıcı bana "bunak kadın dedi" Hasta bezimi lavaboda unutmuşum da… Burada herkes duydu nasıl utandım bir bilsen. Yemek yerken üstüme döküyorum yoruluyorum gücüm yok ki benim.

  Artık  ölenlere imreniyorum. Burada kimin öldüğünü duysam darısı başıma diyorum. Çevremde anne diyen bir evladın yoksa torun sesleri olmadıktan sonra anne olmanın önemi varmı…! Yinede şu kırgın yüreğimdesin buradasın ama sana ulaşamıyorum be evladım…!

  Sizleri yazarken içim yandı içim. Düşünmeye bile değmez, kopan kopsun düşen düşsün vizdansız evlatlar. Anne babanızı terkedip gidin isterseniz cehennemin dibine gidin. Acımasız vicdansız evlatlar. sen kimsenin varlığıyla var olmadın ki yokluğunla ölesin. Allahtan başka hesap verecek hiç kimsemiz yok. Rabbim evladında hayırlısını versin.

 Bugün Düzce Sevdalıları Derneği başkanı Reşit Kurt  düzenlediği huzur evindeki etkinliğinde  yaşlılarımızı müzik eşliğinde şenlendirip folklor ekibi gösterisi ve sohbetleriyle kırgın gönülleri mutlu etmeye çalıştılar ekip arkadaşlarımla beraber. Yaşlılarımız özel ilgi ister. İşlerini kendi başlarına yapamayan annelerimize babalarımıza birer göz birer el arkadaş evlat  olalım. Diyerek gönülleri feth ettiler. Teşekkürler başkanım ve ekip arkadaşlarım.

  Bir yağmur yağsın istiyorum tüm vicdansız evlatların yüreklerindeki kötülüklerini temizlesin tertemiz olsun köşe bucak. Bir damla kin haset vicdansızlık kalmasın.

   Bir rüzgar essin istiyorum kuvvetli bir kasırga böyle evlatları alıp götürsün çoook uzaklara.

Bir daha gelmemek üzere sonra dinsin rüzgar.