Kendi işi olan kendi zevklerini geliştirmiş, o ne der, bu ne der, moda nedir, başkası ne yapmış gibi işlerle uğraşmayan, yalnız kaldığında ne yapacağını şaşırmayan, bir adamın üzerinden yaşama ihtiyacı duymayan, kısaca kendi hayatını kurabilmiş yani olgunluk seviyesine gelmiş kadın mutlu kadın bence..

         Sizce kadın güzelleştikçe mi olgunlaşır, olgunlaştıkça mı güzelleşir. Kadın güzelleşir şarkı söylerken, uyurken huzurluyken anne olduğunda çok güzelleşir, hatta beklerken özlerken bile güzelleşir... Ama en çok sevildiği zaman güzelleşir...Bütün kadınlarımıza gelsin bu yazım...

         Bence bir olgunluk seviyesi vardır diye düşünüyorum. Zaten o seviyeye ulaşınca kimseyle uğraşasın gelmiyor. Kendini yetiştirememiş, sinsi kıskanç iki yüzlü, menfaatçi, bir öyle bir böyle konuşan, yaptığın emeklerini boş insanlara ezdiren, insanlardan uzak duruyorsun. Seni hasta edecek insanlarla olmaktan vazgeçiyorsun. O seviyeye ulaşınca kendine değer vermeyi öğreniyorsun.

         Bazen sadece izin veriyorum. Yağmurun yüzümü ıslatmasına, bazen rüzgarın saçımı dağıtmasına, birilerin kalbimi kırmasına izin veririm. Sonra saçımı toplarım, şemsiyemi açarım, kalbimi kapatırım.

         Kalbimi tam olarak kapatmam aslında. Artık  bilirim hangi rüzgarda ne kadar saçımın dağıldığını, yağmurda ne kadar ıslandığını. Kalbim şaşırmaktan kırılmaya geçemiyor çoğunlukla, bazen istemeden oluyor kalp kırıkları; belki de buna inanmak istiyorum. İsteyerek olanlar kalbimde değil zaten...         Sonra diyorsun ki kendine...

Sevgili kendim... Sana çok teşekkür ediyorum. Dile kolay bunca sene sahip olduğun bütün güzel şeyler için mücadele ettin. Büyümek için, olmak için, hak etmek için unutmak için vazgeçmek için var olmak için tüm gücünle çabaladın. Ne istediğini kimler ve ne sevdiğini anlamakla geçti yolun yarısı. Diğer yarısı dilerim hayallerine kavuşmakla geçsin.

         Sonra ailem dostlarım hayatıma iz bırakan herkes, hayranlık duyduklarım, örnek aldıklarım size çok ama çok teşekkür ederim. Üzen kalbimi kıran, alınan sessizce geçip giden, sizlere de teşekkür borçluyum..Hayatımda bir rolünüz olmasa çıkmazdınız karşıma. Bana öğrettikleriniz olmasa ben bu ben olamazdım. Ne mutlu iyisiyle kötüsüyle başardıklarımla başaramadıklarımla yaşadığım her ana.

Bu bir şükür yazısı bu arada. Kendini keşfetme şükrü diyelim... diyelim ki mutlu bir kadın olalım...

         Hayat bizlere düştüğümüz yerde mucizeler sunmaz, fakat düştüğün yerden kalkarsan iste o zaman sana mucizeler sunar... Her insan düşer yara alır değil mi? Düşen sadece bizler değiliz ki.. Bak bir etrafına düşüp de kalkamayan insanların yerde oluşunu görüyoruz. Onlardan biri mi olmak istersin, yoksa kalkıp yoluna devam etmek mi…? Çünkü mucize biziz, gerçek mucize sensin…!

         İnan bana hayat sana kaktüsün dikenlerini değil, rengarenk açan çiçeklerini gösterir.

Yeter ki inanın...