Kadınlar ve Çocuklar..

“Bir ülkede kadınlar ve çocuklar şiddet görüyor, öldürülüyorsa o ülkenin geleceği de ölüyor demektir” Öldürmek, bir insanın hayatına son vermek, bu kadar kolay mı? Bu kaçıncı kadın cinayeti, bu kaçıncı çocuk cinayeti, artık saymayı bıraktık...  Son yıllarda kadın ve çocukların cinayetlerine, şiddete dur demenin vakti gelmedi mi?

Kadınız biz... Minicik yüreğinde dünyayı taşıyan, kırılgan, alıngan, gözyaşları içinde gizli, biraz çocuk, biraz anne, her şeyiz bizler… İncitmeyin bizleri...

Ben her gün kadınım, her gün çocuğum, annemin ve babamın gözünden sakındıkları bir taneleriyim.

Sevilmeyi, saygı görmeyi, değerli olmayı hak ediyoruz. Mutlu olmanın, sevilmenin ve gülmenin mümkün olduğunu biliyoruz. Gülücüklerimizi, hayallerimizi, mutluluklarımızı, elimizden alıp öldürmeyin bizi. Öldürmeyin ki; bende kendim için, çocuğumun güzel günlerini görmek için, yaşamama izin verin…  Gurur duyalım evlatlarımızdan.

Bu ülkede kadın olmak çok zor… Hayatımızın her alanında, sesimizi duyurmak, mücadele etmek zorunda kalmaktır kadın.

Suçtur kadın olmak, seversin veya sevmezsin kötü derler... Zorla şiddet içinde, elde ederler, basit olursun. Susarsın, ‘cahil hiçbir şey bilmiyor’ diye aşağılanırsın. Susmazsın, ‘dili uzun, kadın kısmı çok konuşmaz’ derler…

Eğer nefes alabiliyorsak, inanç ve umut var demektir. Bu ülkede kadınsan, tüm kötülüklere rağmen hala nefes alabiliyorsan, şansın var demektir. Yani kadın olmak, çok zor bu hayatta.

         Kadınların katledildiği, cinsel saldırıya ve şiddete uğradığı bu günler belki bitmeyecek, ama bizler asla umutsuz olmayacağız. Bizler güçlüyüz, bizler ‘pes etmek nedir?’ bilmeyiz. Yuvayı yapan ailenin, direği bizleriz. Kadın olmak akıldır, akıl. Evet, ışığız bizler her yeri aydınlatırız. Bizim adımız emek... Işığımız sönmesin, söndürmeyin!!!

Kadın yolda yürüse dert, gülse dert, evinde sessizce ağlasa dert, saçını kapatsa dert, açsa dert, giyim tarzını değiştirse, şort veya etek giyse dert, çocuğu olmasa dert, çalışsa, çalışmasa dert… Boşanmış bir kadınsan çalışıyorsan ya da başarıya koşan kadınsan dert... Ama düşünmezler; bu kadın namusuyla evine, annesine, babasına çocuklarına  bakan kadınsa, hele ki evinde hastası varsa.. İşinize geldi mi ayakların altı cennet, gelmedi mi yoldan çıktı veya çıkmak üzere dersiniz. Yazık yazık…

Ağlatmayın kadınlarımızı, çünkü onlar bir çiçektir. Suladıkça sevginizi, güveninizi verdikçe, onlar yeşerir, sizlerin hayatlarına kır bahçesi gibi sunarlar. Bakmasını bileceksin, bilmiyorsan, kendine güvenin yoksa, kanlı ellerinizle öldürecekseniz, şiddet gösterecekseniz, hayallerini yıkacaksanız eğer... Asla evlenmeyeceksiniz, ya da  dünyaya çocuk getirmeyeceksiniz... Çünkü onlar, bu dünyaya mutsuz olmaya, şiddet görmeye öldürülmeye gelmedi. Sizlerin kirli düşünceleriniz, vahşi karakterleriniz yüzünden ...  

Dilerim ki; bir kadına, bir çocuğa uygulanan en sert şiddet, sımsıkı sarılmak olmalı... Vahşice öldürülmek, vahşice şiddet uygulamak,  aldatılmak değil!!! Bu karakterlerinizle sizler yok olun ki, çocuklarımız ve kadınlarımız yaşasın, nefes alsınlar...