Yaşadığım sürece hep merhametimin arkasından yürüdüm. Verilen sorumlulukları en iyi şekilde yerine getirmeyi severdim. Yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım hep. Kimseden bir şey beklemedim.

Yaşadıklarımı, çok isteyip de yaşayamadıklarımı hep içimde sakladım. Sustum; hep bastırdım. ‘Olsun, insanlık bende kalsın’ dedim. Verdim hep… Verdiğimin karşılığını alıp, almadığıma bakmadan...

Onların bir yerlere gelmesi için, her yerde savundum. ‘Olsun, insanlık bende kalsın’ dedim. ‘Bir gün hak ettiğim yerlerde, benimde arkamda olurlar. Yükselmemi isterler’ dedim.

Ama öyle olmuyormuş. Hep önümü kestiler, hep içimde sakladım. Kendimi ve hayallerimi hep erteledim. Hayatıma girenleri, bana verilmiş bir görev gibi gördüm. Herkesi mutlu etmeyi, zorunluluk sandım. Unutmuşum, benimde mutlu olmam gerektiğini, hak ettiğim yerlerde olmam gerektiğini. Vicdanım hep rahat olsun diye düşündüm. Ben rollerimi en iyi şekilde oynamışım, ama oynarken onların iyi oynayıp oynamadıklarına bakmamışım.

ŞUNU ANLADIM !..

Ben şunu anladım; kimsenin ilacı olmayın, çünkü iyileştiklerinde ilaca ihtiyaç duymuyorlar. Gün gelecek, herkes yaptıklarının aynısını yaşayacaklar ve onlar da dibi görecekler. Allah yarına bırakır, ama yanına bırakmaz. Kul hakkı önemlidir.

Kendimi nasıl unutmuşum, kendime haksızlık etmişim. Herkesin yanında oldum, dinledim… Kendimin ise asla..

Bugün sen olabilmen için, neler oldu düşünsene... Tüm deliliklerinle, her halinle iyi ki sen... Bu günü sadece kendin için yaşamaya ne dersin? Ve her günü...

Zaten kendin için yaşamaya başlayınca, sadece sen ve önemsediklerin, dostların oluyor günün içinde. Fazlasına da gerek kalmıyor... Gün ancak yetiyor, eşine, kendine, sevdiklerine, yapmak istediklerine... Sahi en son ne yaptın kendin için? O yüzden, her zaman kendime söylerim...

Sevgili kendim; ‘Ömür’cüğüm, sana çok teşekkür ederim. Dile kolay, bunca yıl sahip olduğun bütün güzel şeyler için mücadele ettin. Büyümek için, olmak için, hak etmek için, vazgeçmek için…

Acılarınla beraber yaşamayı öğrendiğin için, var olmak için, cennet kuşu kızına bu dünyada nefes olmaya çabaladığın için, Ne istediğini, kimler ve neyi sevdiğini anlamakla geçti yolun yarısı... Diğer yarısı da mutlu evliliğinde kızına dualarla, başarılarla, hayallerine kavuşmakla geçsin...

Sonra sevgili eşim Savaş, dostlarım, hayatıma iz bırakan herkes, hayranlık duyduklarım, örnek aldıklarım size çok ama çok teşekkür ederim. Üzen, kalbimi kıran, sessizc geçip giden sizlere de teşekkür borçluyum. Hayatımda bir rolünüz olmasa, çıkmazdınız karşıma. Bana öğrettikleriniz olmasa; “ben bu ben olamazdım!..”

 Ne mutlu; iyisiyle kötüsüyle başardıklarımla, başaramadıklarımla yaşadığım her ana...

Ben kendime, ‘en çok yaşadığım, her duygunun hakkını verdiğim için aferin’ dedim... Hayatın her anında, hissettiğim her neyse, hep dibine kadar yaşadım. Belki de o yüzden tüm hızımla, eşimle inancımla, hep devam edebiliyorum…Tüm duygularıma dibine kadar sahip çıkıyorum.

Hadi sende geç aynanın karşısına, ‘kocaman aferin’  söyle kendine...

Ama ne için olduğunu söyle !..