Geçenlerde kaleme aldığım bir yazı bazı kardeşlerimizi rahatsız etmiş. Ne yapayım, bazı gerçekler maalesef acı oluyor.

Sayın Davutoğlu’nu hiç tanımam. Hakkında bir şey iddia edemem ve söyleyemem.

Ben, tanıyan tanır “Milli Görüş” çüyüm. 1969 yılından beri bu davada sabırla yürüyorum. Hiç gömlek değiştirmedim, hiç yalpa yapmadım. Ben böyle olduğum gibi rahmetli babam, rahmetli kardeşlerim de milli görüş davası için çok emek sarfettiler. Birçoklarının kıvırdığı zamanlarda…

Allaha sığınarak davayı en yüksekte tutmayı her şeyden önemli tuttular.

Rahmetli babam Hafız Mustafa Necati Erdem, sayın Dr. Fatih Erbakan’ın üzerine oturduğu Ankara Balgat’taki Refah Partisi Genel Merkezi’nin parkelerini Düzce’mizde fabrika fabrika dolaşarak topladı. Yaşı genç olanlar elbette bilmez. Bunu rahmetli Hocamızın yanında bulunan Osman bey bilir.

Babam hakkını helal etmeden rahmetli oldu. Umarım bu kendinin milli görüşçü olduğunu söyleyenlere bir şey ifade eder. Daha örnekleyecek o kadar çok şey var ki…

HAKKI BIRAKIP GÜCE İNANANLAR…

Hakkı bırakıp da güce inanlarla aynı yolda yürüyemem. Zira rahmetli Hocam böyle diyordu. Biz koltuk sevdasına bu davada bulunmadık, bulunmuyoruz. Çünkü Allah kazancı az olan dünya sizi aldatmasın buyuruyor.

Kendim hakkında hiçbir şey yazmayacağım. Ama Düzce’mizde kimin kaç gram olduğunu bilirim. Merak edenler de araştırırlarsa öğrenirler.

Gelelim şu meseleye. Tekraren yazıyorum, benim derdim rahmetli Hocamızın ortaya koyduğu ve ölünceye kadar da mücadelesini verdiği Milli görüş davasıdır. Ölünceye kadar da bu davada yürümeye azmettim.

Davama kim samimiyetle ve ihlasla hizmet ederse başımın üstünde yeri var. Sağa sola sapanlarla da işim olmaz. Rabbim kimi nasıl yargılayacağını şüphesiz en iyi bilendir.

Tevbe edip, ya da yanlışta olduğunu fark edip yolunu düzeltenler bizdendir.

Selam ve dua ile…

(Remzi Erdem-Mart 2024 İstanbul)