Mahalli seçimlerin ardından memleketime (Düzce’ye) döndüm. Allah nasip ederse kışa kadar da burada kalacağım. Ama geldiğim günden beri sağlık açısından pek hoş zaman geçirmedim. Zira aşırı hava kirliliği ile karşı karşıya kaldım.

Gençlik yıllarımda “yeşil Düzce” diye tanım vardı. Her yan yemyeşildi. Her evin bahçesi vardı ve o bahçelerde envai çeşit meyveler bulunurdu. İlk önce can erikleri, ardından kirazlar boy gösterirdi. Daha sonra elma, armut, ayva… Az kalsın dut meyvesini unutuyordum. Ve daha niceleri…

Şimdi mahalle olan köylerimiz vardı… Dereli köy, Metek köyü, Saray yeri, Akınlar, Mergiç, Macır Taşköprü Yeni Taşköprü), Ağa köy, Darıcı, Kasap köyü… Harika yerlerdi. Şimdi yaşı 30 a varmış olanlar bunları bilemezler. Zira artık buraları betonlaştı. Modernleşiyoruz diye perişan edildi.

İnsanlar topraktan uzaklaştırıldı. Hazıra alıştırıldı. Üretmeden tüketmeye başladı. Modern köle haline getirildi. Stresli bir hayata doğru itildi. Sosyal yapı hızla bozuldu. Uyuşturucu ve ahlaki çöküntü almış başını gidiyor. Önlenmesi zor hale geldi, geliyor.

Tarım arazileri imara açılarak betonlaşma hızlandırıldı. Hele 1999 depreminden sonra sağlıklı bina yapıyoruz diye tüm tarım arazileri ranta açıldı. Arsa sahipleri arsaları üç beş bina karşılığında müteahhitlere vererek gelir kazandıklarını düşündüler. Ama hiç de öyle olmadı. Kiralar arttı. Kazanç kapıları daraldı. Geçenlerde bir pastaneden meyveli bir poğaça almak istedim, fiyatı beni öyle bir şaşırttı ki. Dört ekmek fiyatına bir poğaça… Olur mu olur…

Ben eski günleri öyle bir özlüyorum ki…

Karpuz zamanı rahmetli babam bir at arabası karpuz alırdı. Zengin olduğumuzdan değil, aksine fakir bir aileydik, buna rağmen alabiliyorduk. Geçen gün manavda çeyrek karpuz satılıyordu. Bir araba karpuzdan bir çeyrek karpuza. Nereden nereye…

Ayrıca betonlaşmanın yanında çarpık kentleşme de ayrı bir sıkıntı. Trafik sıkıntısı ayrı bir dert. Toplu ulaşım çözülmemiş. Bizleri yönetenler kendi kaşanelerinde dünyaya dalmış gidiyor. Yöneticilerin aklına hiç mi raylı sistem gelmiyor. Sloganlarla yönetim olmaz. Halkın yararına bir şeyler üretmek gerek.

Bu yazdıklarım siyasi bir yapıyı eleştirmek veya yermek adına değil. Bir gerçeği ortaya koymak içindir. Düzce’mizde hava kirliliğini önleme adına raylı sistem düşünülmelidir ve gereklidir. Eğer bu gidişe bir çözüm bulunamaz ise çok yakında yaşanılamaz bir Düzce ile karşılaşabiliriz.

Eski günler geri gelmeyecek biliyorum. Bendeki sadece bir özlem. Ama gelecek nesiller için üzülüyorum. Onları hiç de iyi günler beklemiyor endişesini taşıyorum.

Neredesin YEŞİL DÜZCE…

Selam ve hürmetlerimle

(Remzi Erdem-Düzce mayıs 2024)