İçimden gelmiyordu. Biliyordum ama yıllar sonra değerleneceğini. Evet yazılar da eşyalar gibiydi. Gelecekte başka bir anlayışla yeniden keşfedeceğim onları.

 Yazmıyordum epeydir. Günlük de tutmayalı çok zaman oldu. Bir yazar da olsa insan anlatmak istemeyebiliyor bazen. Hayatımda anlatmaya değer bir şey bulamadığım zamanlar oluyor evet. Önceden rüyalarımı yazardım. Nedense onu da bıraktım. İlginç ilginç rüyalar görüyorum oysa. Keşke unutmadan paylaşsaydım diye de düşünmüyor değilim.

 Bilgisayarımda henüz kitaplaşmamış dosyalar onlara vakit ayırmamı bekliyor. İkinci kitabımı ne zaman çıkaracağım kim bilir? Çok acele de etmiyorum açıkçası. Ama böyle yaparak da iyi mi yapıyorum kötü mü? Bunu da bilmiyorum.

 Yazmaya ilk başladığım zamanlar geliyor bazen aklıma. 17-18 yaşlarındaydım. Hey gidi lise günlerim. Eğitim sistemine rağmen gene de özlüyorum arada. İlklerin yeri ayrıdır çünkü. İlk şiirlerimi o günlerde yazmaya başlamıştım.

 ‘Şarap misali hatıralar

 ‘Yıllar geçtikçe değeri artar…’

 Hala aklımdadır ilk mısralarım. Nasıl unutabilirim ki? Sınıf arkadaşlarım ve öğretmenlerimle paylaştığım o ilk deneyimler… Şimdilerde ise sanırım ilk günlerdeki heyecanımı tazelemem gerekiyor.

Böylelikle siz değerli okurlarımla da aramı soğutmamış olacağım.